Afgelopen weekend was ik eindelijk weer eens in Rome, mijn mooie Rome, mijn Eeuwige Stad. Een stad vol herinneringen, een stad waar ik ooit verliefd op werd en die de reden was waarom ik besloot Italiaans te gaan studeren. De stad, dus, die ervoor heeft gezorgd dat ik tolk, vertaler en docent Italiaans ben geworden. Duizenden woorden heb ik al geschreven in een poging uit te leggen wat Rome nu precies voor mij betekent, wat zij met me heeft gedaan, maar dat lijkt nooit helemaal te lukken.
Dat Roma een anagram is van
amor, liefde, is volgens mij geen toeval. Ze heeft bij mij al vrijwel meteen een liefde doen ontstaan die tot op de dag van vandaag nooit is overgegaan. Charmante steegjes, sfeervolle pleintjes, klaterende fonteinen en authentieke
trattorie… Maar ook de geur van verse
caffè, druk gebarende Italianen in bontjas en toeristen in korte broek: Rome ontroert me, doet me overstromen van liefde en smelten van geluk. Met name vroeg in de ochtend, bij zonsopkomst, als het nog relatief rustig is op straat, de toeristen nog slapen, maar de marktkoopman zijn kraam al aan het opbouwen is en het gerammel van koffiekopjes al uit de barretjes komt, loop ik verrukt en verliefd door de stad. Op dit soort momenten krijg ik gewoonweg geen genoeg van het gevoel dat alleen Rome me kan geven.
Rome inspireert mij. Rome lijkt mij te willen zeggen dat ik moet leven, moet genieten, moet ervaren. Rome geeft mij, ondanks de razende
motorini, de piepende bussen, de massa’s toeristen, een overweldigend gevoel van rust.
Afgelopen weekend was ik in Rome voor een seminar voor docenten Italiaans. Alma Edizioni, een uitgever van lesmethoden, verzorgde een didactisch spektakel waarin niet alleen de geschiedenis van de Italiaanse taal aan bod kwam, maar ook de eventuele problemen die zich voordoen als je deze taal aan buitenlandse studenten doceert. Leuke weetjes passeerden de revue; zo weet ik nu bijvoorbeeld dat de
i de meest voorkomende letter is in het Italiaans en dat er ooit een taalkundige is geweest die het Italiaans geschikt vond als universele wereldtaal in plaats van Esperanto. We deden inspirerende oefeningen die mij volop nieuwe ideeën hebben gegeven voor mijn eigen lessen en ik heb interessante gesprekken gevoerd met docenten Italiaans van over de hele wereld.
Dit seminar was natuurlijk gewoon een goed excuus om weer even wat tijd door te brengen in de stad van mijn dromen. De rest van het weekend was vooral gevuld met heerlijk eten in de prachtige tuin van restaurant
l’Archeologia aan de Via Appia Antica, struinen door de straatjes van het
centro storico, ontbijten in de zon op het Piazza di Santa Maria in Trastevere, een heerlijk glas wijn bij
Vinando in het Joodse Ghetto. Het was een tijdje geleden dat ik in Rome was, maar nee, er is niets veranderd. Rome is en blijft de mooiste stad op aarde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten