Terug in de tijd als tolk

Er zijn van die plekken waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Je waant je in een andere wereld, in een oude film met mannen die strak in het pak zitten, het haar in een scheiding en een mooie krul in de snor. Die wekelijks naar de barbier gaan om lekker geschoren te worden, gewoon ouderwets met een mes. De New York Barbershop in Rotterdam is zo’n plek. Gelegen in het beroemde Hotel New York, vanwaar vroeger de landverhuizers met de Holland Amerika Lijn naar het beloofde land vertrokken, spat de geschiedenis ervan af. En vorige week mocht ik drie dagen tolken op deze bijzondere plek, omdat Robert Lagerman – vierde generatie barbier en huidig eigenaar van de Barbershop – een driedaagse workshop hield voor een twintigtal Italiaanse kappers.

Je bent als tolk nooit uitgeleerd, dat bleek maar weer. Natuurlijk heb ik me ook op deze opdracht goed voorbereid, en toen ik daags voor de workshop Robert in onvervalst Rotterdams en met aanstekelijk enthousiasme hoorde praten over zijn vak wist ik meteen dat het drie interessante dagen zouden worden. Robert vertelde me dat hij schittert in een reclamecampagne van Proraso, een Italiaans merk van scheerproducten, omdat de over het algemeen traditionalistische Italianen - na een mislukte poging het merk te moderniseren – de ruim honderdjarige traditie van deze Rotterdamse barbiers als boegbeeld wilden gebruiken voor het merk. Hij vertelde me over gevoel, sfeer, beleving: drie kernwoorden die zijn zaak het best samenvatten. De scheerbeurt of knippartij wordt bijna gezien als een extraatje, want de klanten komen voornamelijk voor de ervaring. Er wordt dan ook alleen goede koffie of bier geschonken, en er klinkt steevast rustige jazzmuziek uit de boxen.

De eerste dag was de Barbershop gewoon open en mochten de Italiaanse kappers in kleine groepjes meekijken terwijl de barbiers hun werk deden. Algauw waren de Italianen net zo onder de indruk als ik: deze mensen verstaan hun vak, en oefenen het met veel schwung en bevlogenheid uit. Keurig rechtop, met een hand op de rug, verwennen zij hun klanten met een echte ‘Italian shave’, of creëren zij met een grove barbiersschaar en tondeuse de strakste kapsels. Een paar Italianen neemt zelf plaats in de stoel om met zo’n signature haircut huiswaarts te kunnen keren.
Op dag twee stond ik als tolk op een heus podium. Best spannend, want tijd om na te denken of aantekeningen te maken is er dan echt niet. Robert vertelde honderduit over de geschiedenis van de shop, over waarom hun zaak zo succesvol is en waar je als barbier aan moet voldoen. Daarna vertoonden Ivan, Jason, Pascal en de hoogzwangere Erika hun kunsten op het podium. De Italianen stonden er letterlijk met hun neus (en hun smartphones) bovenop.

Op de derde en laatste dag mochten de Italianen zelf aan het werk. Tientallen haar- en baardmodellen hadden zich aangemeld om zich door de Italiaanse kappers onder handen te laten nemen, onder de deskundige begeleiding van de Rotterdamse barbiers natuurlijk. Trots als een pauw poseerden de Italianen na afloop met hun modellen, en met hun officiële New York Barbershop-certificaat. En al even ‘groos’, Rotterdams voor trots, was Roberts vader, die hoewel hij officieel met pensioen is nog bijna dagelijks in ‘zijn’ zaak te vinden is.

Ik geniet nog steeds na van deze mooie opdracht, waarvan ik ontzettend veel heb geleerd, maar waarvan ik vooral erg heb genoten dankzij de mooie mensen van de Barbershop. Een prachtig stukje Rotterdamse geschiedenis. Grazie a tutti!