* Dit blog verscheen eerder op de website van het Netwerk Vertalers Italiaans
Een eenzame zzp’er achter een computer op een zolderkamer: dat is het stereotiepe beeld van een vertaler, zeker van een literair vertaler. Maar een van de grote voordelen van mijn werk is voor mij juist het feit dat ik zzp’er ben. Dit betekent dat ik zelf mijn opdrachten kan uitkiezen en dat dus geen dag hetzelfde is.
Vertalen voor een bijscholingscursus
De afgelopen jaren houd ik me voornamelijk bezig met literaire vertalingen, maar op dit moment ben ik ‘in between books’ zoals collega Hilda dat zo mooi noemde, en dus is er even tijd voor andere dingen. Zo begon mijn dag vandaag met de eindopdracht voor een cursus die ik volg in het kader van permanente educatie. Ik ben namelijk ook beëdigd vertaler en om in het Register beëdigde tolken en vertalers te mogen blijven, moet ik elke vijf jaar 80 punten verdienen met bijscholing. Ditmaal doe ik een cursus over het vertalen van reclame- en marketingteksten. Ik heb kennisgemaakt met transcreation, een samenstelling van translation en creation, een (vertaal)techniek waarbij een tekst vrij en creatief vertaald (min of meer herschreven) wordt om die in een andere cultuur te laten passen. Een combinatie van vertalen en copywriting dus, heel interessant, maar ook een pittige uitdaging. Vanochtend buig ik me over de nogal bloemige, breedsprakige website van een aanbieder van Siciliaanse producten. Het water loopt me in de mond, maar niet per se dankzij de Italiaanse teksten.
Beëdigde vertalingen en een tripje naar de rechtbank
Vervolgens staan er twee beëdigde vertalingen op het programma: een geboortecertificaat uit het Italiaans en een vog (verklaring omtrent het gedrag) naar het Italiaans. Dat is bijna dagelijkse kost, maar zeker voor de beëdigde vertaling van officiële documenten geldt: koppie erbij, want ik mag geen fouten maken. Een minimale spelfout kan immers enorme gevolgen hebben: als je bijvoorbeeld de naam op document verkeerd schrijft en deze dus niet meer overeenkomt met de naam op het paspoort, wordt het vertaalde document niet geaccepteerd door de (in dit geval Italiaanse) instanties. De vog wordt aangevraagd door een in Nederland woonachtige klant uit Brazilië die de Italiaanse nationaliteit gaat aanvragen. De Italiaanse autoriteiten stellen strenge eisen aan hoe de documenten moeten worden aangeleverd, en dus krijg ik het document voorzien van een apostille en ga ik na het maken van de beëdigde vertaling zelf ook weer naar de rechtbank voor een apostille op de vertaling. Zo kunnen ze in Italië zien dat het originele document authentiek is én dat ik ook echt beëdigd vertaler ben.
De sociale kant van het zzp-schap
Dan fiets ik de mooie Erasmusbrug weer over, terug naar mijn huiskantoor (geen zolderkamer!), maar niet voordat ik onderweg even stop om koffie te drinken met een vriendin die ook zzp’er is. Eigenlijk had ik de uurtjes die vandaag nog overbleven goed kunnen gebruiken om mijn administratie bij te werken, maar dat is nu net niet mijn favoriete onderdeel van het zzp-schap… Liever schrijf ik deze tekst, een van de dingen die bij het lidmaatschap van het NVI horen. Dit jaar ben ik tien jaar lid, en dat heeft me naast een schat aan (vertaal)informatie een leuke groep collega’s opgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten