Toen ik me, inmiddels bijna vijf jaar geleden, als zzp’er inschreef bij de Kamer van Koophandel, lag de wereld voor me open. Alleen maar
dingen doen die ik leuk vind, prachtige boekvertalingen maken en altijd met
Italië en het Italiaans bezig zijn. Zelf mijn tijd indelen, niet naar de pijpen
van een gestreste baas hoeven te dansen. Mijn eigen boontjes doppen.
Hoewel ik wellicht in het begin nog niet alleen maar dingen
kon doen die ik leuk vind - er moest immers ook brood op de plank - bleek mijn
idee over het zzp-schap aardig te kloppen. De vrijheid die ik ervaar doordat ik
zelf beslis waar en wanneer ik werk, en welke opdrachten ik wel of niet
aanneem, is onbetaalbaar. Ik ben inmiddels vele ervaringen rijker, heb een
aardig klantenbestand opgebouwd en heb tot nu toe niets te klagen: het werk
blijft maar komen. En daar ontstaat meteen mijn dilemma: hoe houd je als zzp’er
werk en privé in balans? De hoogste tijd om mijn situatie eens aan een grondige
analyse te onderwerpen. Als het ware een functioneringsgesprek met mezelf.
Conclusie: ik ben eigenlijk altijd aan het werk. Mijn
gebruikelijke kantoortijden zijn ongeveer van 9 tot 18, en dan geef ik een paar
avonden per week ook nog Italiaanse les. In het weekend werken is soms meer
regel dan uitzondering, want deadlines zijn deadlines en die moeten worden
gehaald. Twitter en Facebook gebruik ik voornamelijk zakelijk, en het tweeten,
volgen en delen op deze sociale media vallen dus eigenlijk onder het kopje
‘werk’. Als ik op vakantie ben, lukt het me nooit helemaal om mijn e-mail niet
te lezen. Als er nieuwe vertaalopdrachten voorbijkomen, terwijl ik eigenlijk al
tot over mijn oren in het werk zit, ga ik toch rekenen, schuiven, passen en
meten, want wellicht kan die ene opdracht er toch nog wel bij. Pasen? Kerst?
Hemelvaartsdag? Niet werken betekent geen inkomen, dus vaak werk ik gewoon
door. Aangezien mijn werk ook mijn grootste passie is, ben ik er bijna 24/7 mee
bezig.
Is dat goed? Aan de ene kant wel. Mijn passie en
enthousiasme werken aanstekelijk en zorgen ervoor dat ik altijd het best
mogelijke werk aflever. Ik weet klanten aan me te binden, omdat ik deadlines
altijd haal, nauwkeurig werk en open sta voor vragen of opmerkingen van mijn opdrachtgevers.
Aan de andere kant merk ik dat ik het soms moet loslaten. Dat het niet erg is
als ik een keertje een opdracht afwijs, omdat ik het simpelweg al te druk heb.
Dat het menselijk lichaam niet is gemaakt om zeven dagen per week te werken: we
hebben allemaal soms wat rust nodig. Dat mijn privéleven af en toe ook wat
aandacht nodig heeft, dat ik meer tijd moet nemen om te ontspannen - alleen,
met mijn partner of met vrienden. Dat ik soms gewoon Mara moet zijn, en niet
Mara Schepers: voor al uw Italiaanse zaken!
Ik ga ermee aan de slag. Maar ik weet nu al dat ik in elk geval tot 1 juli bijna non-stop aan het werk zal zijn. Ook een vertaling nodig? Kijk eens op mijn website!
1 opmerking:
"Wat is de winst als je jezelf verliest" (cit.) En voor de rest niet bang zijn om werk uit te besteden, met een winstopslag(je) :)
Een reactie posten